جراحی بازو | روش‌ها، مراقبت‌ها و عوارض| کاندیدای جراحی
بازو، این عضو حیاتی و پرکاربرد بدن، نقشی بی‌بدیل در انجام امور روزمره ما ایفا می‌کند. از ظریف‌ترین حرکات انگشتان گرفته تا بلند کردن اجسام سنگین، بازو در گستره وسیعی از فعالیت‌ها دخیل است. اما این عضو مهم نیز در معرض آسیب‌ها، بیماری‌ها و مشکلات مختلفی قرار دارد که گاه نیازمند مداخله جراحی می‌شود. جراحی بازو، طیف گسترده‌ای از روشهای درمانی را شامل می‌شود که هدف آن ترمیم، اصلاح و بهبود عملکرد و ساختار بازو است. این جراحی‌ها می‌توانند از اقدامات اورژانسی برای درمان شکستگی‌های شدید تا روشهای انتخابی برای رفع مشکلات مزمن و بهبود کیفیت زندگی متغیر باشند. در این مقاله همراه با دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی زیبایی و ترمیمی، به بررسی دقیق و همه‌جانبه جراحی بازو می‌پردازیم و به عنوان یک راهنمای کامل، اطلاعات جامعی را در اختیار شما قرار می‌دهیم.
آناتومی بازو: پیش نیاز درک جراحی
برای درک بهتر پیچیدگی جراحی بازو، لازم است ابتدا با آناتومی این ناحیه آشنا شویم. دانش آناتومی دقیق بازو، به جراحان کمک می‌کند تا با ظرافت و دقت بیشتری به درمان مشکلات مختلف بپردازند و نتایج بهتری را برای بیماران رقم بزنند. در این بخش، به اجزای اصلی تشکیل‌دهنده بازو، شامل استخوان‌ها، مفاصل، عضلات، اعصاب، عروق خونی و بافت نرم می‌پردازیم تا پایه‌ای محکم برای درک مباحث جراحی در بخش‌های بعدی مقاله فراهم شود.
استخوان‌های بازو | مفاصل بازو | عضلات بازو | اعصاب بازو | بافت نرم بازو
اسکلت بازو از سه استخوان اصلی تشکیل شده است: هومروس (استخوان بازو)، رادیوس و اولنا (استخوان‌های ساعد). هومروس، استخوان بلند بازو است که از شانه تا آرنج امتداد دارد و نقش کلیدی در حرکت شانه و آرنج ایفا می‌کند. در ناحیه ساعد، رادیوس و اولنا به موازات یکدیگر قرار گرفته‌اند و امکان حرکات چرخشی ساعد و مچ دست را فراهم می‌آورند. شکستگی در هر یک از این استخوان‌ها می‌تواند نیازمند جراحی بازو برای ترمیم و تثبیت باشد.
بازو از سه مفصل اصلی تشکیل شده است که امکان حرکات متنوع و پیچیده را فراهم می‌آورند: مفصل شانه، که بازو را به تنه متصل می‌کند و وسیع‌ترین دامنه حرکتی را در بین مفاصل بازو دارد. مفصل آرنج، که بین بازو و ساعد قرار گرفته و امکان خم و راست شدن بازو را فراهم می‌کند. و مفصل مچ دست، که بین ساعد و دست قرار دارد و حرکات ظریف و دقیق دست را ممکن می‌سازد. آسیب به هر یک از این مفاصل، مانند آرتروز یا آسیب‌های ورزشی، ممکن است نیازمند جراحی بازو برای ترمیم یا تعویض مفصل باشد.
عضلات بازو، نقش اساسی در حرکت و قدرت این عضو ایفا می‌کنند. عضلات بازو را می‌توان به دو گروه اصلی تقسیم کرد: عضلات سطحی و عضلات عمقی. عضلات سطحی، مانند عضله دوسر بازویی (Biceps) و عضله سه سر بازویی (Triceps)، عضلات بزرگ و قدرتمندی هستند که حرکات اصلی بازو را انجام می‌دهند. عضلات عمقی، عضلات کوچکتر و ظریف‌تری هستند که در حرکات دقیق‌تر و تثبیت مفاصل نقش دارند. آسیب یا پارگی عضلات بازو، به‌خصوص در ورزشکاران، ممکن است نیازمند جراحی بازو برای ترمیم و بازگرداندن عملکرد باشد.
شبکه عصبی پیچیده بازو، مسئولیت انتقال پیام‌های عصبی بین مغز و بازو را بر عهده دارد. شبکه بازویی، مجموعه‌ای از اعصاب است که از ناحیه گردن به بازو می‌رسند و اعصاب اصلی بازو، یعنی عصب مدیان، عصب اولنار و عصب رادیال، از این شبکه منشعب می‌شوند. این اعصاب، مسئولیت حس و حرکت در نواحی مختلف بازو، ساعد و دست را بر عهده دارند. آسیب به اعصاب بازو، مانند گیر افتادگی عصب یا آسیب‌های تروماتیک، ممکن است نیازمند جراحی بازو برای آزادسازی یا ترمیم عصب باشد.
علاوه بر استخوان‌ها، مفاصل، عضلات، اعصاب و عروق خونی، بازو از بافت‌های نرم مختلفی نیز تشکیل شده است که نقش مهمی در عملکرد و ظاهر آن دارند. پوست، لایه بیرونی محافظ بازو است. چربی زیر جلدی، لایه‌ای از چربی است که زیر پوست قرار دارد و عایق حرارتی و ضربه‌گیر بازو محسوب می‌شود. تاندون‌ها، عضلات را به استخوان‌ها متصل می‌کنند و امکان حرکت مفاصل را فراهم می‌آورند. رباط‌ها، استخوان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کنند و مفصل را پایدار می‌کنند. و غلاف‌های عضلانی، عضلات را احاطه کرده و ساختار و عملکرد آن‌ها را سازماندهی می‌کنند. آسیب به بافت نرم بازو، مانند پارگی تاندون‌ها یا سوختگی‌های شدید پوست، ممکن است نیازمند جراحی بازو برای ترمیم و بازسازی بافت باشد.
سیستم عروقی بازو، وظیفه خون‌رسانی به بافت‌های بازو و انتقال خون از بازو به قلب را بر عهده دارد. شریان بازویی، شریان اصلی بازو است که خون غنی از اکسیژن را به بازو می‌رساند و شاخه‌های متعددی از آن برای خون‌رسانی به نواحی مختلف منشعب می‌شوند. وریدهای سطحی و عمقی بازو، خون کم اکسیژن را از بازو به قلب بازمی‌گردانند. آسیب به عروق خونی بازو، به‌خصوص در آسیب‌های شدید، ممکن است نیازمند جراحی بازو برای ترمیم عروق و برقراری جریان خون باشد.
انواع جراحی بازو: از ترمیمی تا زیبایی
جراحی بازو، طیف گسترده‌ای از روش‌ها را شامل می‌شود که بر اساس نوع مشکل، شدت آسیب و هدف درمانی، دسته‌بندی می‌شوند. در این بخش، به بررسی انواع جراحی بازو در سه گروه اصلی جراحی ترمیمی و جراحی پلاستیک و زیبایی می‌پردازیم تا دیدگاهی جامع از گستردگی این حوزه درمانی ارائه دهیم.
جراحی ترمیم تاندون‌ها و رباط‌های بازو: ترمیم روتاتور کاف، ترمیم تاندون دوسر بازویی، ترمیم رباط‌های آرنج و مچ دست
جراحی ترمیم تاندون‌ها و رباط‌های بازو، برای درمان پارگی یا آسیب دیدگی تاندون‌ها و رباط‌های بازو انجام می‌شود. ترمیم روتاتور کاف، که گروهی از تاندون‌های اطراف مفصل شانه است، یکی از رایج‌ترین جراحی‌های ترمیمی تاندون در بازو است. ترمیم تاندون دوسر بازویی، برای درمان پارگی تاندون عضله دوسر بازویی در ناحیه شانه یا آرنج انجام می‌شود. ترمیم رباط‌های آرنج و مچ دست، برای درمان آسیب‌های رباط‌های این مفاصل، مانند پارگی رباط‌های جانبی آرنج یا رباط‌های مچ دست در آسیب‌های ورزشی انجام می‌شود. جراحی ترمیم تاندون‌ها و رباط‌های بازو می‌تواند به صورت باز یا آرتروسکوپی انجام شود و هدف آن بازگرداندن پایداری و عملکرد مفصل است.
جراحی آزادسازی عصب بازو: سندرم تونل کارپال، سندرم تونل کوبیتال، آزادسازی عصب رادیال
جراحی آزادسازی عصب بازو، برای رفع فشار از روی اعصاب بازو که در اثر گیر افتادگی یا فشرده شدن عصب ایجاد شده است، انجام می‌شود. سندرم تونل کارپال، شایع‌ترین نوع گیر افتادگی عصب در بازو است که در ناحیه مچ دست رخ می‌دهد و عصب مدیان را تحت فشار قرار می‌دهد. سندرم تونل کوبیتال، گیر افتادگی عصب اولنار در ناحیه آرنج است. و آزادسازی عصب رادیال، برای رفع فشار از روی عصب رادیال در نواحی مختلف بازو انجام می‌شود. جراحی آزادسازی عصب بازو می‌تواند به صورت باز یا آرتروسکوپی انجام شود و هدف آن کاهش درد، بهبود حس و عملکرد عصب و رفع علائم نوروپاتیک است.
جراحی اصلاح دفورمیتی‌های بازو: دفورمیتی‌های مادرزادی، دفورمیتی‌های اکتسابی (پس از شکستگی، عفونت و غیره)
جراحی اصلاح دفورمیتی‌های بازو، برای اصلاح شکل و ساختار غیرطبیعی بازو انجام می‌شود. دفورمیتی‌های بازو می‌توانند مادرزادی باشند، یعنی از بدو تولد وجود داشته باشند، یا اکتسابی باشند، یعنی در اثر عوامل مختلفی مانند شکستگی‌های بد جوش خورده، عفونت‌ها، تومورها و غیره ایجاد شوند. جراحی اصلاح دفورمیتی‌های بازو می‌تواند شامل استئوتومی (برش استخوان)، پیوند استخوان، جراحی بافت نرم و استفاده از فیکساتورهای خارجی باشد. هدف از این جراحی، بهبود ظاهر و عملکرد بازو و رفع مشکلات ناشی از دفورمیتی است.
جراحی برداشت تومورهای بازو: تومورهای خوش خیم و بدخیم استخوان، بافت نرم و اعصاب
جراحی برداشت تومورهای بازو، برای برداشتن تومورهای خوش خیم و بدخیم استخوان، بافت نرم و اعصاب بازو انجام می‌شود. تومورهای بازو می‌توانند از نوع استخوانی (مانند استئوسارکوم، کندروسارکوم)، بافت نرم (مانند لیپوم، سارکوم بافت نرم) یا عصبی (مانند نوروفیبروما) باشند. نوع جراحی برداشت تومور بستگی به نوع تومور، محل آن، اندازه و مرحله بیماری دارد. در جراحی برداشت تومورهای بدخیم بازو، ممکن است نیاز به برداشتن بخشی از استخوان، عضله، عصب یا عروق خونی و همچنین انجام شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی پس از عمل باشد. هدف از این جراحی، برداشتن کامل تومور و جلوگیری از گسترش آن است.
جراحی ترمیمی بازو
جراحی ترمیمی بازو، شاخه‌ای از جراحی است که به ترمیم و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده بازو در اثر عوامل مختلفی مانند سوختگی‌ها، زخم‌های مزمن، آسیب‌های تروماتیک و جراحی‌های قبلی می‌پردازد. هدف از جراحی ترمیمی بازو، بازگرداندن عملکرد و ظاهر طبیعی بازو و بهبود کیفیت زندگی بیماران است. برخی از روشهای رایج جراحی ترمیمی بازو شامل بازسازی بافت نرم بازو، جراحی میکروسکوپی بازو و جراحی سوختگی‌های بازو است.
بازسازی بافت نرم بازو: پیوند پوست، پیوند عضله، فلپ‌های پوستی و عضلانی
بازسازی بافت نرم بازو، برای ترمیم و جایگزینی بافت‌های نرم آسیب‌دیده بازو، مانند پوست، چربی زیر جلدی، عضله و فاشیا، انجام می‌شود. روشهای مختلفی برای بازسازی بافت نرم بازو وجود دارد که بر اساس نوع و میزان آسیب، انتخاب می‌شوند. پیوند پوست، برای ترمیم نواحی وسیع از دست رفتن پوست در سوختگی‌ها و زخم‌ها استفاده می‌شود. پیوند عضله، برای بازسازی عضلات آسیب‌دیده بازو در آسیب‌های تروماتیک یا جراحی‌های قبلی انجام می‌شود. فلپ‌های پوستی و عضلانی، بخش‌هایی از پوست و عضله از ناحیه دیگری از بدن بیمار برداشته شده و به ناحیه آسیب‌دیده بازو منتقل می‌شوند تا بافت از دست رفته را جایگزین کنند. انتخاب روش بازسازی بافت نرم مناسب، بستگی به نوع و شدت آسیب و شرایط بیمار دارد.
جراحی میکروسکوپی بازو: ترمیم اعصاب محیطی، ترمیم عروق خونی کوچک
جراحی میکروسکوپی بازو، یک شاخه تخصصی از جراحی است که با استفاده از میکروسکوپ‌های جراحی و ابزارهای ظریف، به ترمیم ساختارهای بسیار کوچک بازو، مانند اعصاب محیطی و عروق خونی کوچک، می‌پردازد. ترمیم اعصاب محیطی بازو، برای درمان آسیب‌های اعصاب بازو در اثر آسیب‌های تروماتیک، جراحی‌ها یا بیماری‌ها انجام می‌شود و هدف آن بازگرداندن عملکرد عصبی و حس و حرکت در ناحیه تحت عصب دهی عصب آسیب‌دیده است. ترمیم عروق خونی کوچک بازو، برای ترمیم عروق خونی آسیب‌دیده بازو در آسیب‌های تروماتیک یا جراحی‌های قبلی انجام می‌شود و هدف آن برقراری جریان خون به بافت‌های بازو و جلوگیری از ایسکمی و نکروز بافتی است. جراحی میکروسکوپی بازو نیازمند مهارت و دقت بسیار بالای جراح و استفاده از تجهیزات تخصصی است.
جراحی سوختگی‌های بازو: درمان سوختگی‌های درجه 2 و 3، بازسازی پوست و بافت زیرین
جراحی سوختگی‌های بازو، برای درمان سوختگی‌های درجه 2 و 3 بازو انجام می‌شود. سوختگی‌های بازو می‌توانند ناشی از عوامل مختلفی مانند حرارت، مواد شیمیایی، الکتریسیته و تشعشعات باشند. درمان سوختگی‌های بازو بستگی به درجه و وسعت سوختگی دارد. در سوختگی‌های درجه 2 و 3، ممکن است نیاز به برداشتن بافت‌های سوخته (دبریدمان)، پیوند پوست، بازسازی بافت زیرین و انجام جراحی‌های ترمیمی برای بهبود ظاهر و عملکرد بازو باشد. هدف از جراحی سوختگی‌های بازو، ترمیم زخم سوختگی، جلوگیری از عفونت، کاهش اسکار، بهبود عملکرد و ظاهر بازو و افزایش کیفیت زندگی بیماران است.
جراحی پلاستیک و زیبایی بازو
جراحی پلاستیک و زیبایی بازو، شاخه‌ای از جراحی است که به بهبود ظاهر بازو از طریق روشهای جراحی می‌پردازد. این نوع جراحی، اغلب برای رفع مشکلات زیبایی مانند پوست اضافی بازو (افتادگی پوست)، چربی موضعی بازو و کمبود حجم عضلات بازو انجام می‌شود. برخی از رایج‌ترین روشهای جراحی پلاستیک و زیبایی بازو شامل براکیوپلاستی (لیفت بازو)، لیپوساکشن بازو و ایمپلنت بازو است.
براکیوپلاستی (لیفت بازو): برداشت پوست و چربی اضافی بازو، بهبود ظاهر و فرم بازو
براکیوپلاستی یا لیفت بازو، یک روش جراحی پلاستیک است که برای برداشتن پوست و چربی اضافی بازو، به‌خصوص در ناحیه زیرین بازو، انجام می‌شود. این جراحی، اغلب برای افرادی که به دلیل کاهش وزن شدید، افزایش سن یا عوامل ژنتیکی، دچار افتادگی پوست بازو شده‌اند، انجام می‌شود. براکیوپلاستی می‌تواند به صورت محدود یا گسترده انجام شود و در هر دو حالت، هدف آن بهبود ظاهر و فرم بازو، ایجاد بازویی خوش‌تراش‌تر و جوان‌تر است.
لیپوساکشن بازو: تخلیه چربی موضعی بازو، ایجاد تناسب اندام
لیپوساکشن بازو، یک روش جراحی پلاستیک است که برای تخلیه چربی موضعی بازو از طریق ایجاد برش‌های کوچک و استفاده از لوله‌های ظریف (کانولا) انجام می‌شود. این جراحی، اغلب برای افرادی که در ناحیه بازو چربی اضافی دارند و با رژیم غذایی و ورزش نتوانسته‌اند آن را کاهش دهند، انجام می‌شود. لیپوساکشن بازو می‌تواند به تنهایی یا همراه با براکیوپلاستی انجام شود و هدف آن ایجاد بازویی باریک‌تر و متناسب‌تر با اندام است.
نشانه های نیاز به جراحی بازو: چه زمانی باید به جراح مراجعه کرد؟
تصمیم‌گیری برای انجام جراحی بازو، تصمیمی مهم است که باید با دقت و پس از مشورت با پزشک متخصص گرفته شود. در بسیاری از موارد، درمان‌های غیر جراحی مانند فیزیوتراپی، دارو درمانی و تزریق می‌توانند مشکلات بازو را بهبود بخشند. اما در برخی شرایط، جراحی بازو تنها راه حل موثر برای درمان مشکل و بازگرداندن عملکرد بازو است. در این بخش، به نشانه های نیاز به جراحی بازو می‌پردازیم تا بدانید چه زمانی باید به جراح مراجعه کنید.
آسیب‌های شدید تاندون‌ها و رباط‌های بازو با اختلال عملکرد، مانند پارگی کامل تاندون روتاتور کاف شانه یا پارگی رباط‌های آرنج، می‌توانند منجر به درد شدید، ضعف عضلانی و محدودیت حرکتی قابل توجه در بازو شوند. در این موارد، جراحی بازو برای ترمیم تاندون‌ها و رباط‌های آسیب‌دیده و بازگرداندن عملکرد طبیعی بازو ضروری است.
آسیب‌های عصبی بازو با علائم پیشرونده (ضعف عضلانی، بی حسی، درد)، مانند سندرم تونل کارپال پیشرفته یا آسیب‌های شبکه بازویی، می‌توانند منجر به مشکلات جدی در حس و حرکت بازو و دست شوند. در صورتی که علائم عصبی با درمان‌های غیر جراحی بهبود نیابند و پیشرونده باشند، جراحی بازو مانند آزادسازی عصب یا ترمیم عصب، ممکن است برای جلوگیری از آسیب دائمی عصبی و بهبود علائم ضروری باشد.
تومورهای بازو که نیاز به برداشتن جراحی دارند، می‌توانند خوش خیم یا بدخیم باشند. تومورهای خوش خیم معمولاً به آرامی رشد می‌کنند و به بافت‌های مجاور گسترش نمی‌یابند، اما تومورهای بدخیم (سرطانی) می‌توانند به سرعت رشد کرده و به سایر قسمت‌های بدن متاستاز دهند. در هر دو صورت، جراحی بازو برای برداشتن تومور و بررسی نوع آن (خوش خیم یا بدخیم) ضروری است. در مورد تومورهای بدخیم، ممکن است نیاز به درمان‌های تکمیلی مانند شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی پس از جراحی باشد.
عفونت‌های مقاوم به درمان بازو که نیاز به مداخله جراحی دارند، می‌توانند ناشی از زخم‌های باز، شکستگی‌های باز یا جراحی‌های قبلی باشند. در صورتی که عفونت بازو با آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر درمان‌های غیر جراحی کنترل نشود و علائم عفونت (قرمزی، تورم، ترشح، درد شدید) پیشرفت کنند، جراحی بازو برای تخلیه عفونت، برداشتن بافت‌های عفونی و شستشوی زخم ضروری است.
مشکلات زیبایی بازو که با روشهای غیر جراحی قابل اصلاح نیستند (پوست اضافی، چربی موضعی)، مانند افتادگی پوست بازو پس از کاهش وزن شدید یا چربی موضعی بازو که به رژیم غذایی و ورزش پاسخ نمی‌دهد، می‌توانند باعث نارضایتی از ظاهر بازو شوند. در این موارد، جراحی پلاستیک و زیبایی بازو مانند براکیوپلاستی (لیفت بازو) یا لیپوساکشن بازو، می‌تواند برای بهبود ظاهر و فرم بازو و افزایش اعتماد به نفس فرد موثر باشد.
مراحل جراحی بازو: از اتاق عمل تا بهبودی اولیه
مراحل جراحی بازو، از پذیرش در بیمارستان و آماده‌سازی نهایی در اتاق عمل آغاز می‌شود و تا بهبودی اولیه پس از جراحی ادامه می‌یابد. این فرآیند، شامل اقدامات دقیق و هماهنگی است که توسط تیم جراحی انجام می‌شود تا جراحی بازو با موفقیت انجام شده و بیمار به بهترین نتیجه ممکن دست یابد. در این بخش، به بررسی گام به گام مراحل جراحی بازو می‌پردازیم.
بیهوشی: القای بیهوشی عمومی یا انجام بی حسی موضعی/ناحیه ای طبق برنامه
بیهوشی، مرحله‌ای حیاتی در جراحی بازو است که توسط متخصص بیهوشی انجام می‌شود. نوع بیهوشی بر اساس نوع جراحی، وضعیت سلامتی بیمار و ترجیح بیمار تعیین می‌شود. القای بیهوشی عمومی، شامل تزریق داروهای بیهوشی از طریق رگ وریدی یا استنشاق گاز بیهوشی است که باعث می‌شود بیمار به طور کامل به خواب رفته و در طول جراحی هیچ دردی را احساس نکند. انجام بی حسی موضعی/ناحیه ای، شامل تزریق داروی بی‌حسی در ناحیه جراحی یا اطراف اعصاب بازو است که باعث بی‌حس شدن ناحیه مورد نظر می‌شود و بیمار ممکن است هوشیار باشد یا داروی آرام‌بخش دریافت کند. متخصص بیهوشی در طول جراحی، به طور مداوم علائم حیاتی بیمار را پایش می‌کند و وضعیت بیهوشی را مدیریت می‌کند تا جراحی به طور ایمن و راحت برای بیمار انجام شود.
برش جراحی: ایجاد برش در پوست و بافت زیر جلدی برای دسترسی به ناحیه مورد نظر
برش جراحی، مرحله‌ای است که توسط جراح برای دسترسی به ناحیه مورد نظر برای جراحی بازو انجام می‌شود. محل و طول برش جراحی بستگی به نوع جراحی، ناحیه جراحی و تکنیک جراحی دارد. در جراحی باز بازو، معمولاً برش‌های بزرگتری برای دسترسی وسیع‌تر به ناحیه جراحی ایجاد می‌شود. در جراحی آرتروسکوپی بازو، برش‌های کوچکی (معمولاً کمتر از 1 سانتیمتر) برای وارد کردن آرتروسکوپ و ابزارهای جراحی ایجاد می‌شود. جراح با دقت و مهارت، برش را در پوست و بافت زیر جلدی ایجاد می‌کند تا به ساختارهای مورد نظر (استخوان، مفصل، تاندون، عصب و غیره) دسترسی پیدا کند.
انجام جراحی: ترمیم شکستگی، ترمیم تاندون/رباط، آزادسازی عصب، تعویض مفصل، برداشتن تومور، بازسازی بافت نرم و غیره (بسته به نوع جراحی)
پس از ایجاد برش جراحی و دسترسی به ناحیه مورد نظر، انجام جراحی آغاز می‌شود. نوع جراحی انجام شده، بستگی به مشکل بازو و برنامه درمانی دارد. ترمیم شکستگی شامل قرار دادن قطعات استخوانی در موقعیت صحیح و تثبیت آن‌ها با استفاده از پلاک، پیچ، میله یا گچ است. ترمیم تاندون/رباط شامل بخیه زدن تاندون یا رباط پاره شده و ترمیم آن است. آزادسازی عصب شامل برداشتن فشار از روی عصب فشرده شده است. تعویض مفصل شامل جایگزینی مفصل آسیب‌دیده با پروتز است. برداشتن تومور شامل جدا کردن تومور از بافت‌های اطراف و خارج کردن آن است. بازسازی بافت نرم شامل پیوند پوست، پیوند عضله یا استفاده از فلپ‌های بافتی برای ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده است. جراح با دقت و مهارت، جراحی بازو را طبق برنامه انجام می‌دهد تا بهترین نتیجه درمانی برای بیمار حاصل شود.
بستن زخم: بخیه زدن پوست و بافت های زیرین، استفاده از چسب جراحی یا استری استریپ در صورت لزوم
پس از انجام جراحی بازو و ترمیم مشکل مورد نظر، مرحله بستن زخم آغاز می‌شود. جراح با دقت، پوست و بافت‌های زیرین را با استفاده از بخیه‌های قابل جذب یا غیر قابل جذب، به هم نزدیک می‌کند. در برخی موارد، ممکن است از چسب جراحی یا استری استریپ (نوارهای چسبنده) برای بستن سطح پوست استفاده شود. نوع بخیه و روش بستن زخم بستگی به نوع جراحی، محل برش و ترجیح جراح دارد. بستن صحیح زخم، نقش مهمی در جلوگیری از عفونت و بهبود ظاهری زخم دارد.
پانسمان و آتل بندی: پوشاندن محل جراحی با پانسمان استریل، استفاده از آتل، گچ یا اسپلینت برای محافظت و تثبیت بازو
پس از بستن زخم، پانسمان و آتل بندی انجام می‌شود. پوشاندن محل جراحی با پانسمان استریل، به محافظت از زخم در برابر آلودگی و عفونت کمک می‌کند و به جذب ترشحات زخم کمک می‌نماید. استفاده از آتل، گچ یا اسپلینت برای محافظت و تثبیت بازو، به جلوگیری از حرکت ناخواسته بازو، کاهش درد و تورم، و تسریع روند بهبودی کمک می‌کند. نوع آتل یا گچ استفاده شده، بستگی به نوع جراحی و ناحیه جراحی دارد.
مراقبت‌های پس از عمل جراحی بازو: راهنمای گام به گام بهبودی
مراقبت‌های پس از عمل، بخش حیاتی از فرآیند جراحی بازو است که نقش تعیین‌کننده‌ای در سرعت و کیفیت بهبودی شما ایفا می‌کند. این مرحله، شامل مجموعه اقداماتی است که شما باید پس از ترخیص از بیمارستان در منزل انجام دهید تا از بروز عوارض جلوگیری کرده، درد را کنترل نموده و روند بهبودی را تسریع بخشید. مراقبت‌های پس از عمل جراحی بازو، یک راهنمای گام به گام است که شامل مدیریت درد، مراقبت از زخم، محدودیت حرکتی، فیزیوتراپی، تغذیه مناسب و پیگیری‌های پزشکی می‌شود. در این بخش، به تفصیل به این نکات کلیدی می‌پردازیم تا شما را در مسیر بهبودی همراهی کنیم.
مدیریت درد: مصرف داروهای مسکن طبق دستور پزشک، استفاده از کمپرس سرد/گرم، تکنیک‌های آرام‌سازی و تنفس عمیق
مدیریت درد، یکی از مهم‌ترین جنبه‌های مراقبت‌های پس از جراحی بازو است. درد پس از جراحی، امری طبیعی است، اما با مدیریت صحیح می‌توان آن را به حداقل رساند و به بهبودی راحت‌تر کمک کرد. مصرف داروهای مسکن طبق دستور پزشک، اولین و اصلی‌ترین راهکار مدیریت درد است. پزشک شما، داروهای مسکن مناسب با شدت درد شما را تجویز خواهد کرد. مهم است که داروها را به موقع و طبق دستور مصرف کنید و از مصرف خودسرانه داروهای مسکن خودداری نمایید.
استفاده از کمپرس سرد/گرم نیز می‌تواند به کاهش درد و تورم کمک کند. در 24-48 ساعت اول پس از جراحی، استفاده از کمپرس سرد بر روی ناحیه جراحی، به کاهش تورم و بی‌حسی موضعی کمک می‌کند. پس از آن، استفاده از کمپرس گرم می‌تواند به بهبود جریان خون و کاهش درد عضلانی کمک کند. تکنیک‌های آرام‌سازی و تنفس عمیق نیز می‌توانند به کاهش درد و اضطراب کمک کنند. تمرینات تنفس عمیق، به آرامش ذهن و بدن کمک کرده و درد را قابل تحمل‌تر می‌سازد.
