برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن

اسکارها زخم هایی هستند که از جراحت ها و آسیب های پوستی به جا می مانند. با توجه به عمق و میزان زخم و جراحت، اندازه ی اسکار می تواند متفاوت باشد. از آنجا که اسکارها، نشانه ای ناخوشایند بر روی پوست بر جای می گذارند، برای افراد آزاردهنده می باشند. همچنین اسکارهای اندام های بدن ممکن است محدودیت هایی در دامنه ی حرکتی اندام های فرد ایجاد کند. ما در این مقاله توضیحاتی را درباره ی برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن ارائه خواهیم کرد.

اسکارها چگونه به وجود می آیند؟

بافت اسکار زمانی به وجود می آید که بدن شروع به ترمیم زخم نماید. بافت اسکار را می توان واکنش طبیعی بدن به آسیب ها و صدمات دانست. بدن هر فرد به هنگام بروز جراحت هایی مثل پارگی، سوختگی، جراحی و … بافت اسکار را می سازد.

بافت اسکار چه تفاوت هایی با بافت پوست دارد؟

بافت اسکار اگرچه شباهت هایی به پوست دارد اما کاملا شبیه پوست نمی باشد. بافت اسکار خاصیت ارتجاعی کمتری در مقایسه با پوست دارد. علاوه بر این رنگ آن نیز کمی با پوست متفاوت می باشد. در بافت اسکار، پروتئین های کلاژن برخلاف الگوی چند جهتی که در پوست سالم مشاهده می شود، تنها در یک جهت رشد می نمایند. همین امر خاصیت ارتجاعی بافت اسکار را کاهش می دهد و سبب سفتی آن می شود.

انواع اسکارها

پزشک پیش از برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن، اسکار شما را بررسی نموده و نوع آن را تشخیص می دهد. انواع اصلی اسکارها به خصوص اسکارهای پارگی عبارتند از:

اسکار هیپرتروفیک که همان اسکارهای برآمده و قرمز می باشند.
اسکار کلوئید: اسکارهای کلوئید نیز اسکارهای برآمده هستند. اما یکی از مهم ترین ویژگی این نوع اسکارها، گسترش و رشد آنها خارج از محدوده ی زخم می باشد. این اسکارها به مرور زمان دچار چین و چروک می شوند و ضخیم می گردند.
اسکارهای صورت: اسکارهای صورت ناشی از پارگی و هر گونه زخم و جراحتی می باشد که در صورت اتفاق افتاده است. اسکارهای صورت در مقایسه با اسکارهای دیگر، فرد را بیشتر درگیر آسیب های روانی می کند.

روش های برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن

جراحی ترمیمی پوست یکی از متداول ترین روش هایی است که قابل اجرا میباشد و به شما باید گوش زد کنم که مطمئن شدن از پزشک جراح که در شرایط فعلی یکی از سخت ترین کارها میباشد که بهتر است این جراحی توسط یک پزشک فوق تخصص جراح پلاستیک انجام گردد. مرجع اطلاعات پزشکان در این لینک میباشد .

روش های متعددی به منظور برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن وجود دارد. انتخاب هر یک از این روش ها وابسته به نوع، میزان و عمق اسکار است. پزشک پس از بررسی اسکار شما و تشخیص نوع آن، روش مناسب را انتخاب می کند و به کار می برد. این روش ها هم شامل روش های درمانی غیر جراحی می باشند و هم شامل روش های جراحی.

از مهم ترین روش های غیر جراحی برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن می توان به روش های سرمادرمانی، لایه برداری، تزریق ژل، لیزر و … اشاره نمود.

کاندیدای جراحی برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن

به دلیل نتایج مطلوب جراحی، بسیاری از افراد متقاضی این روش می باشند. در ادامه به کاندیدای جراحی برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن اشاره خواهیم کرد:

آن دسته از افرادی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار باشند.
افرادی که اسکارهای پارگی صورت بر اعتماد به نفسشان تأثیر منفی گذاشته باشد.
افرادی که هیچ گونه دخانیاتی مصرف نمی کنند یا مصرف دخانیات را ترک کرده اند.
افرادی که اسکارهای پارگی در اندام های بدن آنها باعث ایجاد محدودیت های حرکتی شده است.
آن دسته از افرادی که به سبب اسکارها، میزان انعطاف پذیری اندام هایشان کاهش پیدا کرده است.
افرادی که محل اسکارهایشان با ناراحتی و درد همراه است.
آن دسته از افرادی که انتظارات و توقعات واقع بینانه ای از نتایج عمل دارند.

روش جراحی برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن

روش های جراحی برای ترمیم و درمان اسکارهای پارگی، گسترده و متنوع می باشد. این روش ها با توجه به میزان پارگی، عمق پارگی و زاویه ی آن متفاوت خواهد بود. در ادامه به مهمترین روش های جراحی برای برداشتن اسکارهای پارگی در صورت و اندام های بدن اشاره خواهیم کرد:

روش بریدن جای زخم: برداشتن اسکار و به جا ماندن لایه ای بسیار نازک بر پوست.
دبلیو پلاستی یا زد پلاستی: اصلاح و همچنین تنظیم دوباره بافت زخم.
روش گسترش بافت: استفاده از بالون سیلیکونی و کشیده شدن پوست.
روش پیوند پوست: پیوند تکه ای سالم از پوست بر روی قسمت آسیب دیده.

بررسی و مطمئن شدن از پزشک جراح که در شرایط فعلی یکی از سخت ترین کارها میباشد که بهتر است این جراحی توسط یک پزشک فوق تخصص جراح پلاستیک انجام گردد. مرجع اطلاعات پزشکان در این لینک میباشد .