درمان سالک صورت چیست؟
سالک صورت یکی از موضوعات حیاتی در حوزه درمان بیماری‌های انگلی و التهابی پوستی است که هم از نظر زیبایی و هم از جنبه‌های بهداشت عمومی اهمیت ویژه‌ای دارد. سالک صورت به دلیل ایجاد زخم‌های مزمن، تغییر رنگ و حتی تغییر شکل صورت موجب نارضایتی روانی و اجتماعی افراد مبتلا می‌شود. از آنجا که بیماری سالک (لیشمانیاز) اغلب در مناطق گرمسیری و در مناطقی با امکانات بهداشتی محدود شیوع دارد، ارائه‌ی یک مقاله جامع با محوریت درمان سالک صورت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
در این مقاله همراه با دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک زیبایی و ترمیمی ، سعی شده است تا با زبانی ساده و در عین حال علمی، مراحل مختلف درمان سالک صورت از تشخیص اولیه تا درمان‌های دارویی و جراحی ترمیمی شرح داده شود. همچنین نکات مراقبتی، توصیه‌های بهداشتی، روش‌های پیشگیری و راهکارهای نوین در مدیریت این بیماری مورد بحث قرار داده می‌شوند.
با مطالعه‌ی این مطلب، شما می‌توانید اطلاعات جامعی در مورد سالک صورت کسب کنید، از روش‌های درمان مطمئن آگاه شوید و در صورت بروز این مشکل پوستی، به موقع اقدام لازم را انجام دهید.
تعریف سالک صورت: مفاهیم و علل بروز
سالک صورت به عنوان یک آسیب پوستی ناشی از عفونت انگل لیشمانیا در نواحی صورت، منجر به ایجاد زخم‌ها، تغییر رنگ و حتی تغییر شکل ساختار پوست می‌شود. این بیماری، به عنوان یکی از بیماری‌های گرمسیری فراموش‌شده (Neglected Tropical Diseases) توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) شناخته شده است. مهمترین عامل ایجاد سالک، انگل‌های لیشمانیا است که از طریق گزش پشه‌های خاکی به بدن وارد می‌شوند. در نواحی صورت، به دلیل ریز بودن ساختار پوست و حساسیت بیشتر مناطق صورت، عوارض ممکن است شدیدتر و اثرگذارتر باشد.
علل اصلی بروز سالک صورت عبارتند از:
• تماس مستقیم با ناقل بیماری، یعنی پشه‌های خاکی
• قرار گرفتن در محیط‌های آلوده و مرطوب
• ضعف سیستم ایمنی بدن که موجب افزایش احتمال ابتلا می‌شود
• عوامل ژنتیکی و زمینه‌های بهداشتی در برخی از مناطق جغرافیایی
• نداشتن آگاهی کافی در زمینه پیشگیری از گزش پشه‌ها
بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که مدیریت به موقع و درمان مناسب سالک صورت می‌تواند از ایجاد عوارض طولانی‌مدت مانند تغییر شکل صورت، بیماری‌های عفونی و مشکلات روانی جلوگیری کند.
اپیدمیولوژی و اهمیت کنترل بیماری
بیماری سالک صورت اغلب در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری مشاهد می‌شود و شماری از کشورها با شرایط اقلیمی و اقتصادی مناسب، این بیماری را تجربه می‌کنند. شیوع این بیماری نه تنها باعث مشکلات بهداشتی و درمانی می‌شود بلکه از منظر اقتصادی نیز تأثیرات منفی بر جوامع دارد. ارتقاء سطح آگاهی عمومی، ایجاد کمپین‌های بهداشتی و بهبود دسترسی به خدمات درمانی از جمله اقداماتی است که می‌تواند میزان ابتلا را کاهش دهد.
اپیدمیولوژی سالک صورت، مطالعه‌ی شیوع و توزیع بیماری در جوامع مختلف را در بر می‌گیرد. عوامل زیست‌محیطی، تغییرات اقلیمی، عدم فراهم بودن امکانات بهداشتی و شرایط ناپایدار زندگی از جمله عواملی هستند که موجب افزایش شیوع این بیماری می‌شوند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که درمان به موقع و پیشگیری می‌تواند نرخ ابتلا و عوارض پس از آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. بنابراین، ایجاد یک استراتژی ملی برای کنترل و درمان سالک صورت در کنار ارتقاء سطح آگاهی جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است.
علائم و نشانه‌های بالینی سالک صورت
یکی از مهمترین مراحل تشخیص و درمان صحیح، شناسایی علائم اولیه بیماری است. سالک صورت ممکن است در مراحل اولیه خود به صورت زخم‌های کوچک و یا تغییرات ظریف رنگ پوست ظاهر شود که به سرعت توسط بیمار یا اطرافیان نادیده گرفته شوند. با گذشت زمان، علائم شدیدتر و واضح‌تر می‌شوند که در این بخش به بحث در مورد آن‌ها می‌پردازیم:
ظهور زخم‌های کوچک
در اکثر موارد، اولین علامت بروز سالک صورت، ظهور یک یا چند زخم کوچک مشکوک بر روی مناطق حساس صورت مانند گونه‌ها، پیشانی یا اطراف دهان است. این زخم‌ها معمولاً بدون درد شروع شده و به مرور زمان تغییراتی در اندازه و شکل پیدا می‌کنند.
تغییر رنگ پوست
در نواحی مبتلا ممکن است تغییراتی در رنگ پوست دیده شود. این تغییرات می‌تواند شامل زردی، قهوه‌ای یا حتی تیرگی غیرطبیعی باشد که برای فرد نگران‌کننده است.
برآمدگی‌های پوستی
علاوه بر زخم‌های باز، ممکن است تجمعاتی به شکل برآمدگی‌های کوچک و یا ندول‌های پوستی ایجاد شود. این برآمدگی‌ها نشان از فعالیت مداوم انگل‌ها در بافت‌های عمیق پوست دارد.
افزایش حساسیت و التهاب
با پیشرفت بیماری، التهاب در اطراف زخم‌ها بیشتر شده و ممکن است باعث ایجاد قرمزی و تورم گردد. گاهی بدن مبتلا به سالک صورت به آرامش خود بیاید اما پس از مدتی علائم التهاب دوباره تشدید می‌شوند.
تغییر شکل صورت
در مراحل پیشرفته، زخم‌های قدیمی و التهابی ممکن است باعث ایجاد تغییرات دائمی در ساختار صورت شوند. این تغییرات می‌تواند شامل عدم تقارن و حتی تغییر در خطوط طبیعی صورت باشد که از نظر زیبایی ناخوشایند است.
مشکلات روانی و اجتماعی
وجود زخم‌های ظاهر شده و تغییرات ظاهری در نواحی صورت، ممکن است باعث ایجاد اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و کاهش اعتماد به نفس شود. از این رو، درمان سالک صورت نه تنها از منظر پزشکی بلکه از منظر روانشناسی نیز اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.
روش‌های تشخیصی دقیق در سالک صورت
گام اولیه در درمان هر بیماری، تشخیص دقیق آن است. برای سالک صورت، ترکیبی از روش‌های تشخیصی بالینی و آزمایشگاهی به کار گرفته می‌شود تا با اطمینان کامل نشانه‌های بیماری شناسایی شود.
- معاینه بالینی دقیق
پزشکان با بررسی دقیق بیمار و سابقه سفر به مناطق شیوع سالک، می‌توانند با استفاده از تجربیات خود، ابتدا به احتمال بروز بیماری پی ببرند. معاینه بالینی شامل ارزیابی ظاهری زخم‌ها، مشاهده هرگونه تغییر رنگ و بررسی وجود برآمدگی‌های پوستی است. - نمونه‌برداری از ضایعات پوستی
برای تأیید تشخیص، پزشک ممکن است از ضایعات پوستی نمونه‌برداری کند. برداشت نمونه از لبه‌های زخم و ارسال آن به آزمایشگاه جهت بررسی میکروسکوپی، از روش‌های رایج تشخیص سالک است. - بیوپسی پوست
در مواردی که تشخیص نهایی نیاز به دقت بیشتری داشته باشد، بیوپسی از ناحیه مبتلا انجام می‌شود. نمونه‌ی برداشته شده از پوست تحت میکروسکوپ نورانی و همچنین از طریق رنگ‌آمیزی‌های خاص مورد بررسی قرار می‌گیرد تا حضور انگل‌های لیشمانیا و واکنش‌های ایمنی تشخیص داده شود. - روش‌های مولکولی مانند PCR
روش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) از جمله روش‌های نوین تشخیصی است که DNA انگل‌های لیشمانیا را در نمونه‌های برداشته شده شناسایی می‌کند. این روش حساسیت و دقت بالایی دارد و به پزشکان کمک می‌کند تا با اطمینان بیشتری به تشخیص بیماری بپردازند. - تست‌های سرولوژیک
تست‌های سرولوژیک مانند ELISA و IFA به منظور اندازه‌گیری آنتی‌بادی‌های بدن نسبت به انگل لیشمانیا به کار می‌روند. اگرچه این تست‌ها در سالک صورت حساسیت کمتری نسبت به دیگر انواع سالک دارند، اما می‌توانند به عنوان مکمل تشخیصی در کنار سایر روش‌ها مفید واقع شوند.
تشخیص به موقع و دقیق سالک صورت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا هر چه سریعتر بیمار مورد درمان قرار گیرد، احتمال ایجاد عوارض طولانی‌مدت کاهش می‌یابد. استفاده از ترکیب روش‌های بالینی و آزمایشگاهی باعث می‌شود تا تشخیص نهایی با دقت بالا انجام شود و گزینه‌های درمانی مناسب انتخاب شوند.
درمان‌های جراحی سالک صورت
در موارد پیشرفته سالک صورت که منجر به تغییرات ساختاری و عوارض شدید در نواحی صورت شده‌اند، درمان‌های جراحی به عنوان یک گزینه حیاتی مطرح می‌شوند. اگرچه جراحی معمولاً به عنوان آخرین راهکار در مدیریت بیماری مد نظر قرار می‌گیرد، اما در مواردی که سایر روش‌ها نتوانند نتایج مطلوب را به ارمغان آورند، جراحی می‌تواند تغییر دهنده چشمگیری در نتیجه درمان باشد.
جراحی اصلاحی و ترمیمی
در بیمارانی که زخم‌های قدیمی و جای زخم‌های نامرتب را تجربه کرده‌اند، انجام جراحی ترمیمی صورت می‌تواند ظاهر را بازسازی کند. این نوع جراحی شامل اصلاح زخم‌ها، حذف بافت‌های آسیب‌دیده و استفاده از پیوند پوستی برای ترمیم نواحی آسیب‌دیده می‌شود.
تکنیک‌های نوین جراحی
روز به روز پیشرفت‌های فنی در جراحی پلاستیک و ترمیمی امکان استفاده از تکنیک‌های پیشرفته‌تر را فراهم کرده است. استفاده از نانو تکنولوژی، لیزرهای دقیق و تکنیک‌های میکروسکوپی از جمله روش‌هایی هستند که می‌توانند در بهبود نتایج جراحی سالک صورت موثر باشند.
مراقبت‌های پس از عمل
پس از جراحی، مراقبت‌های دقیق شامل تغذیه مناسب، استفاده از داروهای موضعی و رعایت دستورالعمل‌های درمانی پزشکی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. نحوه‌ی بهبود و ترمیم پس از جراحی بستگی به دقت مراقبت‌های پس از عمل و رعایت توصیه‌های پزشک دارد.
درمان‌های دارویی سالک صورت
درمان دارویی از اصلی‌ترین و ابتدایی‌ترین روش‌ها برای مدیریت سالک صورت به حساب می‌آید. در این بخش، به بررسی داروهای مورد استفاده در درمان سالک، نحوه عملکرد آن‌ها و نکات مهم مرتبط با مصرف صحیح داروها پرداخته خواهد شد.
- داروهای ضدانگل و آنتی‌بیوتیک‌ها
داروهایی که برای از بین بردن انگل‌های لیشمانیا مورد استفاده قرار می‌گیرند، نقش اساسی در کاهش عفونت و جلوگیری از گسترش بیماری دارند. از جمله این داروها می‌توان به آمفوتریسین B، میگان‌تامایسین و پارومومایسین اشاره کرد.
• آمفوتریسین B
این داروی قوی معمولاً در موارد شدید سالک احشایی به کار گرفته می‌شود. تجویز آمفوتریسین به صورت تزریقی و یا موضعی در نواحی صورت مبتلا، باعث کاهش عملکرد انگل‌ها می‌شود. با این وجود، مصرف آمفوتریسین B باید همراه با نظارت دقیق پزشکی باشد زیرا این دارو دارای عوارض جانبی بالقوه‌ای نظیر نارسایی کلیوی و مشکلات قلبی است.
• میگان‌تامایسین
یکی از داروهای موثر در درمان انواع سالک از جمله سالک صورت است. این دارو به دلیل اثر مستقیم بر روی سلول‌های انگل لیشمانیا، توانایی کاهش بار میکروبی را دارد. مصرف میگان‌تامایسین در دوزهای کنترل‌شده و با نظارت دقیق پزشک، منجر به بهبود علائم و کاهش عوارض می‌شود.
• پارومومایسین
این داروی موضعی به عنوان یکی از بهترین گزینه‌های درمان سالک‌های کوچکتر و محدوده‌های محدود صورت شناخته شده است. استفاده از پماد پارومومایسین به‌عنوان درمان موضعی، در مواردی که زخم‌های صورت محدود و بدون عفونت ثانویه هستند، بسیار موثر است. - داروهای سیستمیک
در مواردی که عفونت گسترده شده باشد یا چندین ناحیه از بدن درگیر باشد، پزشک ممکن است داروهای سیستمیک را تجویز کند. این داروها به صورت خوراکی یا تزریقی داده می‌شوند و تأثیر آن‌ها بر کل بدن متمرکز است. به عنوان نمونه، مصرف ترکیب‌های دارویی ضدانگل با داروهای ضدروماتیک، می‌تواند باعث کاهش التهاب در نواحی صورت و سایر مناطق بدن شود. بسته به شدت بیماری، دوز داروها ممکن است تنظیم شود تا هم از اثربخشی بالایی برخوردار باشند و هم عوارض جانبی به حداقل برسند.
نکات مهم در مصرف داروهای درمان سالک صورت
• نظارت دقیق پزشکی
هرگونه درمان دارویی باید تحت نظر پزشک متخصص صورت گیرد. نظارت مداوم به شناسایی هرگونه عوارض جانبی و تغییر در پاسخ به داروها کمک می‌کند.
• رعایت دوزهای تجویز شده
مصرف داروهای تجویز شده طبق دستور پزشک به منظور جلوگیری از ایجاد مقاومت در انگل‌ها و کاهش اثربخشی دارویی بسیار حیاتی است.
• ترکیب درمانی
در اغلب موارد، به‌کارگیری ترکیبی از داروهای موضعی و سیستمیک با هم، نتیجه بهتری را نسبت به استفاده از یک دارو به تنهایی به همراه دارد.
• پیشگیری از عفونت‌های ثانویه
رعایت بهداشت فردی، استفاده از کرم‌های ضدعفونی‌کننده و پوشش محافظ نواحی آسیب‌دیده از جمله اقدامات مهم برای جلوگیری از عفونت‌های ثانویه است.
با استفاده از داروهای مناسب به همراه رعایت دقیق دستورات پزشکی، کاهش علائم ناشی از سالک صورت و بهبود نمای ظاهری پوست از جمله اهداف اصلی درمان دارویی به شمار می‌آید.
درمان‌های موضعی و غیر دارویی سالک صورت
علاوه بر روش‌های دارویی، درمان‌های موضعی و غیر دارویی نیز نقش مهمی در بهبود زخم‌های صورت دارند. نقاط ضعف پوستی ناشی از عفونت انگل لیشمانیا معمولاً با استفاده از روش‌هایی همچون کرایوتراپی، لیزر درمانی و سایر ضددیگرمه‌های موضعی بهبود می‌یابند.
- کرایوتراپی
کرایوتراپی با استفاده از نیتروژن مایع، زخم‌های کوچک و فعالیت انگل‌ها را از بین می‌برد. این روش موجب انجماد موضعی بافت‌های مبتلا شده و با تحریک پاسخ ایمنی طبیعی بدن، به بهبود زخم‌ها کمک می‌کند. این روش به ویژه در مواردی که زخم‌های صورت محدود و کوچک هستند، کاربرد دارد. - لیزر درمانی
استفاده از لیزر در درمان سالک صورت به عنوان یک روش غیر تهاجمی در حال گسترش است. لیزرهای دیود، CO2 و Nd:YAG قادر به تجزیه بافت‌های آسیب‌دیده و تحریک فرآیندهای بازسازی پوست هستند.
• اثرات لیزر درمانی:
کاهش التهابات و قرمزی تحریک تولید کلاژن و ارتقاء بهبود زخم کاهش عوارض ناشی از زخم‌های قدیمی و جای زخم
• مزایا و معایب: مزایا: روش غیر تهاجمی، زمان بهبودی نسبتاً کوتاه و بهبود زیبایی پوست معایب: نیازمند جلسات متعدد، هزینه‌های بالا و احتمال بروز عوارض سطحی مانند تغییر رنگ موقت پوست - درمان‌های فیزیکی و حرارتی
روش‌های مبتنی بر استفاده از گرما یا سرما به عنوان راهکارهای تکمیلی در درمان سالک صورت مورد توجه قرار گرفته‌اند. استفاده از دستگاه‌های اپی‌لسیون یا درمان‌های با فرکانس بالا می‌تواند باعث تحریک ترمیم بافت، کاهش التهاب و بهبود ظاهر زخم‌ها شود. - کرم‌ها و پمادهای موضعی
محصولات حاوی ترکیبات ضد التهابی، آنتی‌اکسیدان‌ها و عوامل ترمیم‌کننده پوست می‌توانند به عنوان درمان‌های تکمیلی در بهبود زخم‌های سالک صورت موثر باشند. کرم‌های ضدعفونی کننده و ضد التهاب، به همراه پمادهایی مانند پارومومایسین، باعث کاهش بار انگل و تحریک ترمیم بافت می‌شوند.
ویدیوی قبل و بعد از عمل درمان سالک با جراحی ترمیمی
نگرانی‌های ماندن جای سالک و روش‌های پیشگیری
عوامل مؤثر در ماندن جای سالک
عوامل مختلفی می‌توانند در باقی ماندن جای سالک صورت تأثیرگذار باشند. یکی از مهمترین عوامل، شدت عفونت و عمق نفوذ انگل در بافت پوست است. علاوه بر این، نوع پوست فرد و توانایی بدن در ترمیم زخم نیز نقش عمده‌ای دارد. افرادی که پوست خشک یا حساس دارند ممکن است بیشتر در معرض باقی ماندن جای زخم باشند. همچنین، عدم رعایت بهداشت مناسب و تماس مکرر با مناطق آلوده می‌تواند فرآیند بهبود را مختل کند و منجر به تشکیل جای زخم عمیق‌تری شود.
راهکارهای پیشگیری از تشدید جای سالک
برای جلوگیری از تشدید جای سالک صورت ، ابتدا باید به درمان سریع و مؤثر بیماری توجه کرد. استفاده از داروهای تجویزی توسط پزشک از جمله روش‌های مؤثر در کاهش شدت جای زخم است. همچنین، پرهیز از خاراندن و دستکاری زخم‌ها می‌تواند به کاهش خطر ایجاد زخم‌های عمیق‌تر کمک کند. استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده و ضدعفونی‌کننده نیز می‌تواند به حفظ رطوبت و جلوگیری از عفونت مجدد کمک کند. محافظت از پوست در برابر آفتاب با استفاده از کرم‌های ضدآفتاب SPF بالا می‌تواند از تیره شدن جای زخم جلوگیری کند.
اهمیت مراقبت‌های پوستی روزانه
مراقبت‌های پوستی روزانه نقش مهمی در بهبود و کاهش جای سالک صورت دارد. شستشوی روزانه پوست با محصولات ملایم و حفظ رطوبت پوست با استفاده از مرطوب‌کننده‌های مناسب می‌تواند به بهبود سریعتر زخم‌ها کمک کند. مصرف مواد غذایی سرشار از ویتامین C و E نیز به ترمیم پوست و کاهش التهاب کمک می‌کند. انجام ماساژهای ملایم با استفاده از روغن‌های طبیعی مانند روغن زیتون یا نارگیل نیز می‌تواند به افزایش گردش خون و تحریک فرآیند ترمیم پوست کمک کند.
محصولات مراقبتی تاثیرگذار در کاهش جای سالک
استفاده از محصولات مراقبتی مناسب می‌تواند به کاهش جای سالک کمک کند. کرم‌های حاوی سیلیکون (Silicone) به عنوان یکی از مؤثرترین محصولات شناخته شده‌اند که می‌توانند به صاف شدن جای زخم کمک کنند. همچنین، محصولات حاوی عصاره آلوئه‌ورا و عسل به دلیل خواص ضدالتهابی و ترمیمی خود، می‌توانند به بهبود سریعتر زخم‌ها کمک کنند. استفاده از کرم‌های ضدلک و محصولات حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها نیز می‌تواند به کاهش تیرگی و بهبود ظاهر جای زخم کمک کند.
پاسخ به سوالات شایع درباره سالک در صورت
آیا سالک صورت قابل درمان کامل است؟
سالک صورت یک بیماری پوستی ناشی از انگل‌های لیشمانیا است که توسط نیش پشه‌های آلوده منتقل می‌شود. درمان کامل سالک در صورت، به شدت و نوع بیماری بستگی دارد. برای سالک پوستی معمولاً از درمان‌های موضعی مانند پمادهای ضد انگل یا تزریق‌های محلی استفاده می‌شود. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به درمان‌های سیستمیک مانند مصرف داروهای خوراکی یا تزریق وریدی باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که درمان مناسب و به موقع می‌تواند به کاهش علائم و جلوگیری از عوارض بلند مدت کمک کند.
مدت زمان لازم برای بهبود جای سالک چقدر است ؟
زمان بهبود جای سالک صورت متغیر است و به عواملی مانند شدت عفونت، نوع لیشمانیا و وضعیت سیستم ایمنی بدن فرد بستگی دارد. به طور معمول، جای زخم‌های سالک می‌تواند طی چند ماه تا یک سال بهبود یابد. استفاده از کرم‌های ترمیم‌کننده و رعایت مراقبت‌های پوستی می‌تواند به تسریع روند بهبود کمک کند. برای برخی افراد، ممکن است نیاز به مداخلات زیبایی مانند لیزر درمانی جهت کاهش جای زخم باشد.
تفاوت بین سالک و سایر مشکلات پوستی چیست ؟
سالک صورت با دیگر مشکلات پوستی مانند آکنه، اگزما و پسوریازیس تفاوت‌های چشمگیری دارد. سالک به واسطه یک انگل منتقل شده از طریق نیش پشه ایجاد می‌شود، در حالی که آکنه و اگزما عموماً به علت عوامل داخلی مانند تغییرات هورمونی یا آلرژی‌ها بروز می‌کنند. علائم سالک شامل زخم‌های باز و گاهی عمیق است که ممکن است با عفونت‌های ثانویه همراه باشد، در حالی که آکنه بیشتر به صورت جوش‌های بسته و باز مشاهده می‌شود. تشخیص دقیق توسط پزشک متخصص می‌تواند به انتخاب درمان مناسب کمک کند.
نقش تغذیه و سبک زندگی در بهبود سالک
تغذیه مناسب و سبک زندگی سالم می‌توانند تأثیر مثبتی بر روند بهبود سالک صورت داشته باشند. مصرف غذاهای غنی از ویتامین C و ویتامین E می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی و ترمیم پوست کمک کند. همچنین، پرهیز از استرس و داشتن خواب کافی نقش مهمی در بهبود سریعتر زخم‌های سالک دارد. توصیه می‌شود از مصرف الکل و دخانیات که می‌تواند سیستم ایمنی را تضعیف کند، خودداری کنید و به جای آن، فعالیت‌های ورزشی منظم را در برنامه روزانه خود بگنجانید.
نتیجه گیری
در نهایت، درمان سالک صورت می‌تواند به صورت غیرجراحی و جراحی انجام شود، که هر کدام از این روش‌ها دارای مزایا و معایب خاص خود هستند. استفاده از داروها و کرم‌های موضعی به عنوان یک روش غیرجراحی، می‌تواند در بهبود ظاهر پوست و کاهش عمق جای سالک موثر باشد.
از سوی دیگر، جراحی پلاستیک و بازسازی پوست به عنوان یک راهکار جراحی، برای مواردی که آسیب شدیدتر است، به کار می‌رود. همچنین، استفاده از کرم‌های ضدلک و محصولات حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها می‌تواند به کاهش تیرگی و بهبود جای زخم کمک کند. اهمیت درمان به موقع و مناسب در جلوگیری از آثار بلند مدت سالک صورت بسیار حیاتی است. با توجه به پیچیدگی‌های این بیماری، مشورت با پزشک فوق تخصص جراحی پلاستیک برای انتخاب بهترین روش درمانی ضروری است.
